Amunicja Śrutowa

Amunicja śrutowa - charakterystyka

Amunicję śrutową stosuje się przede wszystkim w broni myśliwskiej o gładkiej lufie. Naboje tego typu najczęściej występują w kalibrach 12 oraz 16. Do jej produkcji wykorzystuje się łuski o długości 65 mm i 70 mm. Grubość naboju zależy od jego przeznaczenia – inna amunicja jest odpowiednia do polowań, a inna do celów sportowych i rekreacyjnych.

Amunicja śrutowa znacznie różni się od amunicji kulowej. Różnice te widoczne są nie tylko w konstrukcji i wypełnieniu pocisku, ale również w jego zastosowaniach oraz sile działania. Naboje śrutowe są typowe dla działań myśliwskich. Aby pociski były skuteczne, ich wielkość musi być dostosowana do wielkości zwierzyny będącej celem polowania.

Amunicja śrutowa - budowa

Warto zapoznać się z konstrukcją nabojów śrutowych przed dokonaniem zakupu. Poniżej przedstawiamy główne elementy amunicji tego typu:

• Łuska: Ta część stanowi obudowę naboju, utrzymując wszystkie jego elementy w całości. Posiada cylindryczny kształt, zazwyczaj wykonany z plastiku lub papieru. Posiada metalowe okucie na dolnej części.
• Spłonka: Jest ona małym, metalowym elementem, ulokowanym w podstawie łuski. Odpowiada ona za zapłon prochowy ładunku miotającego. Jest to inicjowane po uderzeniu iglicy w spłonkę.
• Prochowy ładunek miotający: Ten materiał wybuchowy, najczęściej w formie granulowanego prochu po zapłonie wytwarza gazy. Wytwarzają one ciśnienie i wypychają przybitki oraz ładunek śrutowy z lufy strzelby.
• Przybitki: Są to elementy wykonane z filcu, papieru lub plastiku, które umieszczane są pomiędzy prochowym ładunkiem miotającym a śrutem. Ich zadaniem jest uszczelnianie naboju. Mogą także działać jako amortyzatory, redukując odrzut. Ponadto chronią śrut przed deformacją w trakcie strzału.
• Ładunek śrutowy: To główny element rażący, który po wystrzeleniu rozprasza się, tworząc stożek. Zwiększa to prawdopodobieństwo trafienia celu na krótkim dystansie. Ten ładunek składa się z małych metalowych kulek (zazwyczaj ołowianych) umieszczonych w górnej części naboju.
• Zatyczki: Te części naboju zamykają górną część łuski. Są wykonane z papieru, filcu lub plastiku. Ich zadaniem jest utrzymanie ładunku śrutowego na miejscu, co zapobiegnie jego wypadnięciu. Po dokonaniu strzały zatyczki są wyrzucane z lufy, umożliwiając śrutowi wylot.
  
  

Każdy z tych elementów odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu prawidłowego działania amunicji śrutowej. Ich właściwe funkcjonowanie i współdziałanie są niezbędne do skutecznego i bezpiecznego oddania strzału.

Amunicja śrutowa - rodzaje kalibrów

• 12/65: Tego typu naboje często wykorzystuje się w starszych modelach strzelb. Przydają się także w momencie polowań na drobniejszą zwierzynę oraz ptactwo, gdzie mniejsza moc jest zupełnie wystarczająca. 
• 12/70: Ten rodzaj kalibru spotyka się w nowoczesnych strzelbach. Charakteryzuje się dobrym zasięgiem, mocą oraz pojemnością śrutu. Dobrze radzi sobie na polowaniach na średniej wielkości zwierzynę oraz w sportach strzeleckich.
• 12/76: Wykorzystywany podczas polowań na większą zwierzynę i w bardziej wymagających warunkach terenowych. Dzięki większej długości łuski można w nim umieścić więcej prochu i śrutu. Zwiększa to siłę strzału oraz poprawia jego skuteczność. 
• 12/67,5: To rzadziej spotykany kaliber, który używany jest zazwyczaj w starszych modelach broni. Może być wybierany z powodu mniejszego odrzutu i hałasu niż w przypadku dłuższych łusek.