Łoża i osady do broni długiej
Osady do broni (zwane również mechanizmami celowniczymi), to elementy służące do celowania. W przypadku broni palnej osady składają się z muszki i celownika. Muszka umieszczona jest z przodu lufy, a celownik na górnej pokrywie zamka lub na bocznej części lufy. Osady umożliwiają użytkownikowi precyzyjne celowanie w cel, ułatwiając jego trafienie. W zależności od rodzaju broni i jej przeznaczenia, osady mogą mieć różne konstrukcje.
Osady do broni długiej
Osady to istotny element broni, który wpływa na skuteczność strzelania. Dobrze dobrane osady umożliwiają szybkie i precyzyjne celowanie, co jest szczególnie ważne w przypadku broni służbowej i wojskowej.
W broni długiej, takiej jak np. karabin, osady do broni są zazwyczaj bardziej rozbudowane. Osady do broni długiej składają się z muszki umieszczonej na przedniej części lufy oraz celownika na górnym pokrywie zamka lub na bocznej części lufy. W celownikach stosowane są różne typy systemów celowania, takie jak np. lunety optyczne, kolimatorowe czy celowniki laserowe. Dopasowanie osad do strzelca i jego indywidualnych potrzeb jest bardzo ważne dla skuteczności strzelania.
W broni krótkiej, takiej jak np. pistolet, osady zazwyczaj składają się z jednej szczerbinki umieszczonej na przodzie lufy oraz jednego wizjera na tylnej części broni.
Dopasowanie osady do strzelca
Osady powinny być tak dobrze dopasowane, aby umożliwić strzelcowi wygodne i stabilne trzymanie broni oraz precyzyjne celowanie. Kształt i rozmiar osad również powinny być dopasowane do budowy ciała strzelca. Ważnym elementem dopasowania do strzelca jest długość kolby, która powinna być dostosowana do długości ramion strzelca. Za krótka kolba powoduje zbyt małą powierzchnię oparcia ramienia, co zwiększa odrzut i utrudnia celowanie. Zbyt długa kolba utrudnia wygodne i stabilne trzymanie broni. Ważne jest, aby osady nie były zbyt duże lub zbyt małe dla dłoni strzelca. W przypadku broni długiej, ważnym elementem dopasowania jest także odległość między muszką a celownikiem.