Broń krótka

Aktywne filtry

Broń krótka - charakterystyka
 

Broń krótka to jeden z najpopularniejszych rodzajów broni palnej (strzeleckiej), wykorzystywanej zarówno do celów wojskowych, jak i cywilnych. Lufa nie może przekraczać długości 300 mm, zaś całość tego uzbrojenia 600 mm.
 

Broń krótka, w przeciwieństwie do długiej, jest lekka, a korzystanie z niej prostsze i bardziej swobodne. Między innymi z tego powodu chętnie sięgają po nią osoby, które dopiero rozpoczynają swoją przygodę ze strzelectwem. Broń krótka może być obsługiwana wyłącznie przy pomocy jednej ręki. Jest to z pewnością bardzo wygodne rozwiązanie.

Większość typów broni krótkiej, aby mogła być legalnie wykorzystywana, wymaga uzyskania pozwolenia na broń. Jest to dokument, który może zostać zdobyty po wykonaniu zalecanych badań oraz uzyskaniu pozytywnego wyniku w przeprowadzanym teście psychologicznym.

Z czego składa się broń krótka?

Decydując się na zakup uzbrojenia, jakim jest broń krótka, warto poznać jej podstawowe elementy:
 

  • Lufa: Jedna z najbardziej rozpoznawalnych części broni palnej, przez którą przechodzi pocisk po wystrzale. Gwintowanie może poprawić celność, dzięki nadaniu pociskowi ruchu obrotowego. 
  • Zamek: To ruchoma część broni, której zadaniem jest przeładowanie naboju do komory, odpalenie go i usunięcie łuski po strzale.
  • Magazynek (w pistoletach): Funkcją tego elementu jest przechowywanie nabojów oraz dostarczanie ich do komory. W przypadku rewolwerów taką rolę pełni bębenek.
  • Mechanizm spustowy: W jego skład wchodzą m.in.: spust, kurka (lub iglica) oraz inne części umożliwiające oddanie strzału. 
  • Rękojeść: To element, którą strzelec dzierży podczas strzelania. W pistoletach często w tym miejscu znajduje się także magazynek.

Rodzaje broni krótkiej

  • Pistolety: Mogą dzielić się na pistolety bocznego oraz centralnego zapłonu. Jest to broń palna, charakteryzująca się samopowtarzalnym lub automatycznym mechanizmem działania, z magazynkiem mieszczącym naboje w rękojeści. Najczęściej wybierane są pistolety półautomatyczne, gdzie każdy strzał wymaga pojedynczego naciśnięcia spustu. Za przykłady mogą służyć Glock 17, czy Beretta 92.
  • Rewolwery: Tego rodzaju broń palna (bocznego i centralnego zapłonu) korzysta z obrotowego bębenka do przechowywania nabojów. W momencie naciśnięcia spustu mechanizm obraca się i wprowadza nowy nabój na linię strzału. Colt Python i Ruger GP100 dobrze ilustrują ten produkt.

Boczny zapłon a centralny - różnice

Amunicja bocznego zapłonu (rimfire) cechuje się zapłonem ładunku miotającego poprzez uderzenie iglicy w krawędź denka łuski. W tej technologii spłonka, czyli mieszanka inicjująca, jest umieszczona na obrzeżu łuski. Uderzając iglicą w dowolne miejsce na krawędzi denka, inicjuje się zapłon prochu strzelniczego. Ten rodzaj amunicji jest prostszy i tańszy w produkcji, jednak posiada swoje ograniczenia. Są nimi m.in.: mniejsza niezawodność w trudnych warunkach oraz ograniczona moc i kaliber. Najsłynniejszym przykładem amunicji bocznego zapłonu jest nabój .22 Long Rifle. Stosuje się go w strzelectwie rekreacyjnym, sportowym, oraz do polowań na małą zwierzynę.

Z kolei amunicja centralnego zapłonu (centerfire) posiada spłonkę umieszczoną centralnie na denku łuski. Zapłon zapoczątkowany jest  w momencie uderzenia iglicy bezpośrednio w spłonkę, co inicjuje zapalenie ładunku miotającego. Ta konstrukcja jest bardziej zaawansowana technicznie i zapewnia większą niezawodność. Amunicja centralnego zapłonu może obsługiwać wyższe ciśnienia, dzięki czemu ma większą moc i dostępność w szerszym zakresie kalibrów. To standardowe rozwiązanie w większości zastosowań wojskowych, policyjnych oraz w sportach strzeleckich. Przykłady popularnych kalibrów amunicji centralnego zapłonu to .45 ACP oraz .308 Winchester.



Produkt dodany do porównania